نشسته ایم به دیدن بازی پرسپولیس سپاهان! همسر جان به عنوان یک اصفهانی اصیل مدام از تیم زرد قناری اش دفاع میکند و کری میخواند! من هم بی جواب نمیگذارمش البته! معترض است که چرا توی استادیوم بلند گو طرف سرخ هاست و هرچی حرف نامناسب است تحویل تیم دلخواهش میدهند!خدا رو شکر که الان پدر نیست و سه تفنگدار که مهربانم یکه و تنها بماند و من از فرط تنهایی اش بروم طرفدار تیمی همچو سپاهان بشوم که بازیکنانش این همه نچسبند و جدای از بعضی صفت های نامناسبشان میدانستید من توی اصفهانی ها فقط لهجه و صدای مهربانم برایم خوب و جذاب است و یکی از خاله هایم و همین ها!

 اصفهان الان سالهاست همینطور بی دلیل برایم رنگ باخته!و رنگ و لعاب روزهای کودکی ام را ندارد! روزهایی که تعطیلی هایمان را آنجا میگذارندیم و خوش! الان فقط آثار باستانی اش را عشق است و مسجد شاهش و خانه خاله جانم و همین! همین چند جایی که ذکرشان رفت! آثار باستانی اصفهان مستم میکند و توریستهایش که از همان بچگی من و برادر کوچیکه با دانسته های دست و پا شکسته زبانمان میرفتیم حرف میزدیم باهاشان و عکس می انداختند ازمان به عنوان بچه ایرانی های خوش برخورد و گرم و زبان دان! و حالا دیگر همسر بهم اجازه نمیدهد خبلی با آنها احساس صمیمیت کنم!