یا ایها البلاگرون ! توجه بفرمایید لطفا!

به نظرم کمترین ادای احترام به یک وبلاگ دوست داشتنی و نویسنده ی دوست داشتنی ترش این است که وب او را با نامی که خودش برایش انتخاب کرده توی لینکهایت ذخیره کنی نه با اسم و رسمی که به مذاق خودت دلپذیر و خوش می آید! هر چند اصلا ارتباط دلی پیدا نکنی با این اسم یا معرفه های بهتری برای شناسایی و تمایز وب او با دیگر وبلاگ های مطرح سراغ داشته باشی! حالا این گذشت توست یا تحمل یا هر چیز دیگری به نظرم اولین مرحله پذیرش اختلاف نظر و احترام گذاشتن به سلایق بعضا غیر قابل پذیرش دیگران است در دنیای مجازی!

به واسطه کلاس اولی شدن دخترکمان در مرحله جابجایی از خانه ای هستیم که حدود سه سال از هفت سال زندگی مشترکمان را آنجا گذراندیم.شاید این خانه به خودی خود دستاورد جدید و قابل توجهی برای زندگی مشترکمان نداشت اما گاهی داشتن چیزهای کوچک که خیلی وقت ها به چشم نمی آیند و وجود اتفاقات ریز، چیزهایی مثل شدن بزرگ تر شدن دخترک یا ثبات زندگی مشترکمان یا وقایعی از این دست باعث خرسندی است.بعضی وقت ها باید به این فکر کرد که همین که مشکل اساسی با همسرت نداری و شادید و همین نعمت سلامتی که اساسا حتی به چشم نمی آید برای خودش بزرگترین نعمت های دنیاست! اینکه کارت را از دست ندادی و اینکه شادید و میخندید و خیلی چیزهای ساده که هرکدامشان نباشد اوضاع بغرنج و غیر قابل تحمل میشود!

محل زندگی جدیدمان اگرچه طبقه چهارم یک آپارتمان بدون آسانسور است اما جایی دنج است که اتفاقات جدبدی برایمان رقم خواهد زد! امروز از خدا خواستم زندگی در خانه سابقم سهم هرکسی که بود برایش آرامش و پیشرفت به دنبال داشته باشد و وقتی خواست از اینجا برود دستهایش حتماً پرتر از امروزی باشد که به خانه ی کوچک اما دلباز ما می آید!

پ.ن:دخترک برای خودش خانه کارتنی درست کرده با کارتنهای تخم مرغی وکلی بالیده (از مصدر بالیدن جعل شده)به خودش از این همه خلاقیتی که به خرج داده! الان همین اتفاق ساده همین که توی دست و پایم نیست جای خوشحالی دارد!